نشست کمیته پژوهش با جناب آقای دکتر عبدالهادی جوانیان در حوزه “تربیت بدنی و روزه داری”
تحقیقات نشان می دهد که انرژی کوانتوم می تواند بر روزه داران یک حالت همیوپاتی(اصول به حیطه های معنوی) ایجاد کند که روزه دار از خود انرژی ساتع کند و این انرژی مسلماً یک انرزی مثبت است زیرا سلولهای بنیادی (new stemcell) تقویت می شوند تا سیگنالها را سریعتر دریافت کنند ، درنهایت سنسورها در مقابل این سیگنالها پاسخ انرژی زا تولید می کنند. به همین دلیل فرد روزه دار مبادرت به راستگویی ،صداقت،جوانمردی،خیرخواهی،رشادت،گذشت،ایثار ،توجه به محرومین و … می کنند. در این حالت هیچ چاک راهی آسیب نمی بیند اما در مقابل فردی که مقید به اصول روزه داری نیست قادر نمی باشد که ظرفیت سلولی را بالا ببرد و نسبت به مسائل اخلاقی (morality) و اجتماعی بی تفاوت هستند. اگر فرد روزه دار تمرین و ممارستی از قبل داشته باشد در زمان روزه داری احساس شعف دارد و هیچ آسیب ارگانیک و روانی ایجاد نمی شود زیرا پاسخ از طرف سیستم مرکزی مسلماً مثبت است و هیچ اتفاق فیزیولوژیکی که در این بخش برروی سیستم های قلب و عروق ،عصب و گوارش بوجود نمی آید چه بسا باعث تقویت سیستم های عمومی و دفاعی می شود.
اگر قصد باشد محسنات روزه داری در امر تربیت بدنی لحاظ شود می توان اشاره کرد فردی که مبادرت به امر روزه داری می کند در جذب تغذیه ،هضم و جذب غذا و دریافت اکسیژن موفق تر از فردی است که روزه نمی گیرد. لذت روحی وقتی حاصل می شود که ارتباط دائمی بین مغز و معده برقرار باشد.
مناسب است که فرد روزه دار در ایام ماه مبارک رمضان مبادرت به ورزشهای قهرمانی نکند . مطلوبست که بعد از سحر فرد روزه دار بلافاصله نخوابد و بعد از افطار نباید مبادرت به تمرینات سخت کند و تمرینات باید بعد از یک افطار سبک شامل حرکات کششی،نرمشی،راه رفتن باشد و حداقل 2 ساعت فاصله تمرین با غذای سبک رعایت شود.
همچنین بعد از افطار نباید مبادرت به تمرینات سخت کنند. تمرینات در یک فضای سالم و دور از درختهای برگ پهن همراه با همراهی آگاه به مدت زمان 30 دقیقه راهپیمایی درنظر گرفته شودو رفتن در سالن های دربسته مطلوب به نظر نمی رسد.
اگر قرار باشد فرد پایبند به روزه باشد حتما باید زمان سحر و افطار دقیقا مشخص شود باید به قیودات دینی پایبند باشد و وعده های سحری و افطار را حذف نکند.
بهترین حرکات که در این حال توصیه می شود: خوابیدن در طول مغناطیس،یعنی منطبق کردن نیرو بر جریان برای پیشبرد الکترو مغناطیسی که سلولها با آرامش در این وضعیت بتوانند در حرکات خود تسریع پیدا کنند. وقتی سلول ها تسریع بیابند احتمال انحراف سلولی کاهش می یابد و فرد کمتر گرفتار بی نظمی سلولی می شود.
گفتگوگر: مسئول کمیته پژوهش استان مازندران(مهسا رضایی)
افزودن دیدگاه